زینب آورد امانتی ها را

سربه زیر و خجالتی ها را

سینه زن های اکبر و اصغر

اولین بچه هیئتی ها را

تا مشخص  شود عیار خودش

می فرستاد قیمتی ها را

دولت دختر علی می برد

آبروی حکومتی ها را

روی پا نیزه ها بلند شدند

تا ببینند غیرتی ها را

دور می شد دو رد پا از هم

در پی آن دو تا صدا از هم

از همان دور بوسه می گیرند

جای بابا دوتا دوتا از هم

تا بسازند کربلا باهم

تا بگیرند کربلا از هم

با رجز های حیدری این دو

جان گرفتند بارها از هم

دورشان جمع می شود لشکر

کم کنی هر کدام را از هم

تیغ ها عاقبت یکی گشتند

تا شدند این دوتا جدا از هم

عاقبت داغ روزگار شدند

دو غزال حرم شکار شدند

سر هر یک به یک طرف افتاد

تا که معنای ذوالفقار شدند

تا که این دو علی علی گفتند

همه ی دشت نیزه دار شدند

دانه دانه به خاک افتادند

سیب بودند پس انار شدند

تیغ ها چون شدند دست به کار

چکمه ها نیز پا به کار شدند

ساعتی بعد با سری خونین

بر سر نیزه ها سوار شدند

مجید تال

برچسب ها : شعر درباره طفلان زینب - شعر دو طفلان زینب - شعر پسران حضرت زینب - شعر فرزندان حضرت زینب - شعر درباره حضرت زینب - شعر حضرت زینب - شعر ماه محرم - شعر درباره طفلان زینب - شعر دو طفلان زینب - شعر پسران حضرت زینب - شعر فرزندان حضرت زینب - شعر درباره حضرت زینب - شعر حضرت زینب - شعر ماه محرم - شعر درباره طفلان زینب - شعر دو طفلان زینب - شعر پسران حضرت زینب - شعر فرزندان حضرت زینب - شعر درباره حضرت زینب - شعر حضرت زینب - شعر ماه محرم - شعر درباره طفلان زینب - شعر دو طفلان زینب - شعر پسران حضرت زینب - شعر فرزندان حضرت زینب - شعر درباره حضرت زینب - شعر حضرت زینب - شعر ماه محرم -